Ed Arons
Het is wel even schrikken. De man die binnenkomt, draagt een bruin met wit habijt, met daarop prominent allerlei symbolen en eronder een soort rijlaarzen. Broeder Aldo Leone is zestig jaar geleden in São Paulo, Brazilië, geboren. Zijn vader was voor zijn geboorte als voetbalcoach uit het zuiden van Italië naar zijn nieuwe vaderland verhuisd. “We maakten deel uit van een grote Italiaanse gemeenschap, die beschikte over een eigen kerkgebouw.” Het is voor die kerk dat hij op zestienjarige leeftijd wordt aangesproken door een jongeman. Of hij deel wil nemen aan een bijeenkomst voor jongeren… “Het was een groep van de Eucharistische Kruistocht van de Belgische priester Edward Poppe. Ik kan me nog herinneren dat de eerste bijeenkomst ging over de paus.”
De Herauten
De jongeman die hem aansprak, is inmiddels priester bij de Herauten van het Evangelie, een nieuwe missionaire beweging, gesticht door een andere Braziliaanse Italiaan: João Scognamiglio Clá Dias. De Herauten beginnen met celibataire broeders en zusters: daarvan zijn er inmiddels respectievelijk 2000 en 1800. Pas later komen er ook priesters: momenteel 140 gewijd en een driehonderdtal seminaristen. Daarnaast zijn er 40.000 gezinnen in 78 landen die als ‘metgezellen’ verbonden zijn aan de derde orde (lekenorde). Hun maandblad dat in vier talen verschijnt (Italiaans, Portugees, Spaans en Engels), heeft een oplage van ruim 1 miljoen.Veel roepingen
“In het begin kwamen bijna alle roepingen uit de Italiaanse gemeenschap in Brazilië”, zegt Leone. “Daarna kwamen Brazilianen met een Duitse achtergrond en Braziliaanse Japanners. Het is pas sinds kort dat de Brazilianen niet langer in de meerderheid zijn, dankzij veel roepingen in landen als Portugal, Italië en de Verenigde Staten.” Die uitbreiding komt door het sterk missionaire karakter van de Herauten, waarvan Aldo Leone een duidelijk voorbeeld is. Nadat hij op zijn 24e als broeder is ingetreden, werkt hij als pionier in Canada, India, Portugal, Zuid-Afrika en Engeland. Telkens heeft hij een jaar of vijf nodig om de basis te leggen waar anderen op verder kunnen bouwen. “Mijn eerste contact in Canada was met een Schots gezin met acht kinderen. De zes dochters zijn later bij ons ingetreden.”
Pionieren in Nederland
In Nederland verloopt het ook zo. Het is toenmalig pauselijk nuntius mgr. Bacqué die de Herauten benadert en vraagt of ze naar Nederland kunnen komen. Ze zenden Aldo Leone, die inmiddels vier jaar in Wormerveer woont. De kern van zijn werk bestaat uit het bezoeken van gezinnen, meestal met een levensgroot beeld van Maria van Fatima. “We wachten niet tot de mensen naar de kerk komen. We gaan naar de mensen toe. Overal, ook in Nederland, is er een grote openheid. Tegenstand is er in het begin bij nogal wat parochiepriesters. Maar als ze de resultaten zien, verandert die houding…”
(...) “Regelmatig gebeurt het dat mensen hun huwelijk kerkelijk laten inzegenen, dat ze zichzelf en hun kinderen laten dopen en de andere sacramenten ontvangen.”
De kracht van de Nederlanders
Door zijn brede internationale ervaring kan Aldo Leone culturen vergelijken, waarbij de Nederlandse er niet slecht van afkomt. “Mensen in landen als India hebben een religieuze intuïtie: ze maken zich de basiselementen van het geloof snel eigen, maar het blijft vaak wat oppervlakkig. De Nederlanders zijn meer reflectief ingesteld: in het begin zijn ze kritisch en hebben ze veel vragen, maar als ze zich op een gegeven moment geven, dan doen ze dat overtuigd en sterk.” Hij herkent de toewijding van de Nederlandse missionarissen die hij in Brazilië leerde kennen “Weet je dat de helft van de missionarissen in Brazilië uit Nederland afkomstig was?” De Spanjaarden staan binnen de Herauten bekend als theologen en de Japanners als financiële experts…
Militia Christi
De spiritualiteit van de Herauten stoelt op de devotie voor de Eucharistie, toewijding aan Maria en trouw aan de paus. Aldo Leone: “Maria leidt je tot Jezus, die het hart van de Kerk is; en Jezus is onlosmakelijk verbonden met de Eucharistie. Als wereldwijde beweging hebben we het geregeld dat we altijd wel ergens op de wereld de Eucharistie vieren en ook is er voortdurende aanbidding van het Allerheiligste.” Op een dvd van de Herauten doen de grote bijeenkomsten haast militaristisch aan: de uniformen en de manier waarop ieder op dezelfde manier loopt en handelt. Curiekardinaal Rodé gebruikt daarom voor hen de term Militia Christi, als erenaam. Aldo Leone geeft uitleg: “Onze stichter was in zijn jeugd bij de parachutisten en wilde een tegenwicht bieden tegen de hippiecultuur van het doen waar je zin in hebt. Discipline is belangrijk voor ons. Het is geen discipline die je persoonlijkheid doet vervagen, maar die ruimte biedt om je eigen persoonlijkheid op het spoor te komen. Zo hebben we bij São Paulo een vormingscentrum met huizen voor artiesten, journalisten, musici enzovoort.”
Missionair
De Herauten van het Evangelie willen dienstbaar zijn aan de lokale Kerk, aan de parochies. “In Brazilië, Colombia en Portugal hebben we teams die per bus het hele land afreizen. De leden verblijven telkens twee weken in een bepaalde plaats en missioneren daar. Door het huis-aanhuis bezoeken van mensen, door processies en concerten. Wij willen graag evangeliseren via schoonheid. Dat werkt beter dan preken.” Resultaat? “De priesters hebben het dan druk met biecht horen.” +
